BAZA WIEDZY
Zębiniak

Jedynym sposobem na leczenie zakończone sukcesem jest w tej sytuacji praca w powiększeniu.

Zębiniakiem nazywamy zwyrodnienie miazgi w postaci zwapnionych soli mineralnych. W sytuacji kiedy lekarz dentysta nie dysponuje mikroskopem stomatologicznym, istnienie zębiniaka wewnątrz leczonego kanałowo zęba może być powodem wielu komplikacji, jak np. złamanie narzędzia. Są różne podziały zębiniaków ze względu na kształt albo strukturę, ale bez względu na klasyfikację po rozpoznaniu przez lekarza dentystę ogólnie praktykującego pacjent z zębiniakiem powinien zostać skierowany do lekarza endodonty pracującego z wykorzystaniem mikroskopu dentystycznego. Praca w powiększeniu pozwoli na precyzyjne usunięcie zwapniałych tkanek oraz opracowanie i wypełnienie kanałów.

Jeśli podczas jedzenia i picia zimnych lub słodkich potraw odczuwasz dolegliwości bólowe, być może jest to objaw zapalenia miazgi zęba, czyli powikłania nieleczonej próchnicy. Schorzenie to jest efektem działania tych samych bakterii, które powodują ubytki, choć czasem bywa efektem nieprawidłowo wykonanego wypełnienia, wielokrotnych zabiegów przeprowadzanych na jednym zębie, urazów mechanicznych (przeciążenie, pęknięcie, złamanie) bądź leczenia zachowawczego i protetycznego1. Jeśli ból ma charakter ciągły (pojawia się nie tylko podczas jedzenia zimnych potraw, ale i przy nagryzaniu lub w pozycji leżącej), a w dodatku towarzyszą mu gorączka bądź ogólne złe samopoczucie, może to oznaczać nieodwracalne zapalenie miazgi.

I właśnie w takich sytuacjach na scenę stomatologii wkracza leczenie kanałowe, w żargonie medycznym zwane endodoncją. Polega ono na usunięciu chorobowo zmienionej miazgi z komory i kanałów zęba, zdezynfekowaniu ich i wypełnieniu odpowiednim materiałem, najczęściej gutaperką.