Nowoczesna implantologia – bezpieczeństwo, jakość i doskonałość.
25 lat doświadczenia implantologa.
Implantologia z systemem nawigacji komputerowej.
Profesjonalna diagnostyka i planowanie implantów.
Twoje nowe implanty już od 291 zł miesięcznie
Narząd żucia – czyli wszystkie części twarzoczaszki, jamy ustnej i okalające je tkanki, jak mięśnie i więzadła.
Dziedzina stomatologii, która zajmuje się rehabilitacją narządu żucia dotyczy leczenia w taki sposób, aby wszystkie jego elementy ze sobą współgrały.
Często pacjenci zgłaszają się z dolegliwościami i bólem, którego nie potrafią nazwać, umiejscowić ani podać przyczyny. Objawy mogą być zróżnicowane: od bólu w obrębie szczęki czy żuchwy, bóli mięśniowych, drętwienia, ostrego napadowego lub promieniującego na inne obszary bólu głowy, karku, a nawet kręgosłupa.
Odpowiedzialny za nasze dobre samopoczucie jest zdrowy układ stomatognastyczny, w skład którego wchodzą zęby, staw skroniowo-żuchwowy, mięśnie kości i wiązadła, którymi poprzez unaczynienie i unerwienie steruje ośrodkowy układ nerwowy. W myśl współczesnych poglądów człowiek stanowi zintegrowany system. Jest jednocześnie jednostką biologiczną, psychologiczną i społeczną. Składowe te tworzą niepodzielną całość.
Zaburzenie którejkolwiek ze stref jej funkcjonowania dezorganizuje pracę współdziałających systemów. Stan psychiczny może być źródłem zdrowia, ale i choroby, a stan ciała i warunki społeczne w procesie feedback oddziaływują na stan psychiczny. Jednym z czynników, które mogą zaburzyć prawidłową pracę układu stomatognastycznego jest stres psychosocjalny w odniesieniu do narządu żucia. W odpowiedzi na sytuacje trudne w życiu codziennym dochodzi do nadmiernej aktywności mięśni narządu żucia.
Ustrój rozładowuje stres poprzez nieświadomą czynność ruchową w postaci zaciskania zębów, zgrzytania (tzw. bruksizm), nawykowego przesuwania żuchwy, gryzienia przedmiotów (w tym obgryzania paznokci) i innych parafunkcji. Są to reakcje obronne na stres, w efekcie zaś prowadzą do przeciążeń w układzie stomatognastycznym.
Badania naukowe dowodzą, że liczba pacjentów cierpiących na ten rodzaj schorzenia jest bardzo wysoka i z każdym rokiem wzrasta. Z raportów danych wynika, że parafunkcje występują u 40-70% populacji dzieci i 60-90% populacji młodzieży i dorosłych.
W etiopatogenezie tego schorzenia mają również znaczenie czynniki miejscowe w postaci: nieprawidłowego zwarcia, węzłów urazowych (np. nieprawidłowo wyrżniętych trzecich trzonowców, tzw. ósemek), braków zębowych, wadliwie wykonanych uzupełnień protetycznych i nieleczonych zębów.
Jeśli w którymkolwiek ze składowych narządu żucia dochodzi do zmian chorobowych wówczas zdolności adaptacyjne stawów SSŻ na urazy zostają przekroczone i dochodzi do DNŻ – dysfunkcji narządu żucia.